Bók í smákverasafni Birgittu, númer 4. Með myndum eftir höfund.
Úr Ótta:
Skjaldbökuhúsið
Hún liggur ein í húsinu
innan um það sem hann skildi eftir.
Það er fuglshamur við rúmgaflinn
hann er götóttur og fiðurlaus.
Yfir höfði hennar sveimar fuglinn
sem hafði í öll þessi ár
hvíslað að henni meðan hún svaf
að hann væri skjaldbaka
og þegar hann færi
þá myndi hann flýja
skjaldbökuhúsið.
Skilja hana eftir inni í skel sinni.
Hún liggur ein í skjaldbökuhúsinu
heyrir ráma rödd hans
anda frá veggjunum.
Rúmfötin anga römmum ilmi.
Veit ekki hvort hún saknar hans.
Hann flúði úr skelinni
flúði augun hennar
og oddhvassa hlýjuna.
Skaut sér varnarlaus
inn í djúpa holu bölsýninnar.
Hún liggur enn sem lömuð
í skyndilegum
einmanaleika minninganna.
Fuglinn flýgur í hringi
og lemur vængjunum á
hrímaðan gluggann.
Hvíslar í sífellu,
heimurinn er fallegastur
þegar þú sérð ekki smáatriðin.
