No Place to Cry: The Hurt and Healing of Sexual Abuse eftir Doris Van Stone og Erwin W. Lutzer.
Úr Er hvergi hægt að gráta?:
Fórnarlambseinkennin
Kona, sem misnotuð hefur verið af alkóhólískum föður sínum, giftist oft að lokum manni sem líkist föður hnnar. Þannig segir hún ómeðvitað - og kannski jafnvel meðvitað -, „Ég verðskuldaði misnotkun sem barn, og ég held áfram að verðskulda hana þegar ég er uppkomin.“ Í rauninni er hún fjötruð misnotkuninni sem veldur því að hún sækist eftir að leika hlutverk fórnarlambsins í verki. Hún reynir ekkert til að sigrast á ástandi sínu og er gjörsneydd allri von um betra líf.
Í verstu tilvikunum leitar þolandinn beinlínis að einhverjum til að misnota sig. Hún verður svo sannfærð um að hún verðskuldi illa meðferð að hún vísar á bug ósvikinni ást þegar hún býðst. Yfirleitt gerir hún þeim, sem vill elska hana, svo erfitt fyrir að frekari höfnun er óhjákvæmileg.
(s. 46)
