Teikningar: Ragnheiður Jónsdóttir
Úr Ljóð:
Ættjarðarljóð
Æðurin var alltaf fuglinn minn
Lengra komst hún ekki
fyrir snerkjum í andlitinu,
og nýi möttullinn
frá þjóðhátíðarnefnd
fékk ekki skýlt
umkomuleysi hennar.
Æðurin var alltaf fuglinn minn
Prúðbúinn mannfjöldinn
var tekinn að ýfast,
enda vanur ljóðmælum Þjóðskálda
af þinghússvölunum
þennan dag.
Loksins kom Sjónvarpsmaðurinn
henni til hjálpar:
Þér voruð að tala um kollu, kona góð?
og otaði að henni
hljóðnemanum.
Æðurin var alltaf fuglinn minn:
hún vakir yfir eggjum sínum,
ann sér ekki matar,
sýpur aðeins regn af stráum
til að slökkva sárasta þorstann
meðan hún bíður,
bíður eftir að fá
að fylgja börnum sínum
stuttan spöl
úr dúnmjúku hreiðri
að nágulum goggi vargsins.
