Loki bundinn

Gefin út í bókinni Auga Óðins Úr Loki bundinn Mér leiðist! Loki reyndi árangurslaust að vinda sig til svo hann sæi betur í kringum sig. Hann stritaði og bisaði og svitinn bogaði af honum. - Ái! Hrópaði hann. Ég finn til í rassinum og mér leiðist. Ertu heyrnalaus, kerling? Loki lá úti á miðju gólfi í stórum helli, reyrður niður á þrjár oddhvassar hellur. Ein var undir herðunum, önnur undir mjöðmum og rassi og sú þriðja undir fótum. - Sjáðu nú bannsetta slönguna! öskraði hann og leit upp í loftið beint fyrir ofan sig á hlakkandi eiturslöngu. Hún hlykkjaði sig fimlega fram og aftur, skaut út úr sér tungunni og miðaði. Miðaði á Loka. Svo spýtti hún. Loki fylgdi eitrinu eftir með augunum og sá það koma í löngum boga. Hann vissi hver sársaukinn yrði ef eitrið lenti á honum. Skyldi hún hitta í þetta sinn? (s. 123)