Texti eftir Kristínu Steinsdóttur og myndir eftir Höllu Sólveigu Þorbergsdóttur.
Um bókina:
Rissa skríður úr egginu sínu í stóru fuglabjargi á Íslandi. Þar er líf og fjör á hverri syllu og ungarnir skemmta sér konunglega á meðan mamma og pabbi sækja mat. Þegar líður á sumarið fljúga ungarnir hver af öðrum. Allir nema Rissa. Hún ætlar aldrei að fara neitt og vill ekki læra að fljúga.
Úr Rissa vill ekki fljúga:
Svo var það dag nokkurn seinna um sumarið að Rissa vaknaði við hróp og sköll.
- Ég get flogið, ég get flogið! heyrði hún hrópað og ungi flaug í stórum boga út yfir hafið. Af öllum syllum mændu hinir ungarnir á eftir honum. Hann sneri við og flaug með dýfum aftur í hreiðrið.
- Mamma, má ég? Pabbi, má ég? heyrðist hrópað úr öllum áttum.
- Ooo, hvar eru pabbi og mamma? stundi Skegla og tvísté. - Ef þau koma ekki fljótlega flýg ég bara í leyfisleysi!
- Ertu vitlaus? Og dettur svo kannski niður og deyrð! æpti Rissa.
- Þú ert nú algjör hræðslupúki, sagði Skegla. - Sjáðu, þarna flýgur alda frænka! Og ég sem ætlaði að verða á undan henni.
Loksins komu mamma og pabbi fljúgandi. - Það er mikið að þið komuð, hrópaði Skegla þegar hún sá þau. Hún var búin að bíða svo lengi að hún kastaði sér fram af bjargbrúninni og sveif á móti þeim. Allt í einu skildi hún hvað hún hafði gert. Henni brá svo mikið að hún hætti að blaka vængjunum. Á sömu stundu byrjaði Skegla að hrapa.
(s. 18 - 19)