Amélie Nothomb

Ég skemmti mér voðalega vel yfir skáldsögu Amélie Nothomb, Undrun og skjálfti, sem kom út fyrir einhverjum árum. Hún var fyndin, skrítin og smart og svo fjallaði hún öðrum þræði um David Bowie. Ný bók eftir sama höfund var því allmikið tilhlökkunarefni, en fagurgræn Nafnabók datt inn um lúguna hjá mér í vikunni. Það verður að játast að ég varð ekki alveg eins hrifin af Nafnabókinni og Undruninni, kannski var fyrsta undrunin og skjálftinn búinn yfir þessum höfundi, kannski eitthvað annað. Þetta þýðir þó ekki að mér hafi ekki hugnast Nafnabókin, mér fannst hún skemmtileg og sniðug, aldeilis fín bók bara.