Guðjón Ragnar Jónsson

Andstæða sveitar og borgar hefur lengi verið viðfangsefni bókmennta, jafnt íslenskra sem erlendra. Hún gengur yfirleitt útá að sýna fram á hættur borgarinnar og gæði sveitarinnar, í barna- og unglingabókum hefur þetta oft birst í því að börn eru send í sveit til að venja sig af ýmsu vandræðaunglingavafstri og öðrum vandamálum. Síðan snýr barnið aftur í borgina og þarf að fóta sig þar uppá nýtt. Þannig birtist sveitin iðulega í dálítið upphöfnu rómantísku ljósi, þar er lífið frekar einfalt, hlutverkaskipan á hreinu og samvistir við dýr og náttúru draga fram lífsgleði og fylla uppí tómarúm einmanaleika og ímyndaheims borgarlífsins. Á síðari tímum hefur þó þessi ímynd sveitarinnar breyst og í auknum mæli er farið að fjalla um einangrun og auðn, niðurníðslu og tómleika.