Þórgunnur Oddsdóttir

Fyrir mörgum mörgum árum skrifaði þýski bókmenntafræðingurinn Walter Benjamin grein um mikilvægi sögumennskunnar, þess að segja sögur upphátt fyrir annað fólk sem þá verður að einskonar þátttakendum í frásögninni. Greinina skrifaði Benjamin næstum sem minningargrein um hverfandi fyrirbæri, eitthvað sem nútíminn hefur að mestu útrýmt. Líklegast hefði hann, maðurinn sem í öðrum skrifum fagnaði tækninni sem gerði myndir endalaust eftirprentanlegar, glaðst yfir því að sjá að nú er sagnamennskan komin aftur, einmitt í krafti tækninnar.