Úr Dagur af degi:
Grettir kveður:
Fallinn að snær
fokin í skafla
vor orð frá í gær
rist var mér rún
roðin var blóði
hver meinvætt við tún
Steinvör, mitt sax
dreyrrautt og blikar
á egg þessa dags
meir ann ég þér
en úlfgráu tungli
á andliti mér
myrkvast í varg
gláma í augum
sækir í Bjarg
eiturgrænt skin
af geisla er fellur
sem nú falli sin
risti mér hún
roðinn af blóði
sinn galdur í rún
breið tíðkast spjót
dauðinn er myrkur
sem blés upp minn fót
saltur minn haus
breið eru spjótin
sem Illugi kaus
breið munu spjótin
