Soffía Bjarnadóttir

Það væri hægt að lýsa Hunangsveiði sem ljóðabók þótt hún telji raunar tæpar 200 síður – en draumkenndur heimurinn sem birtist í henni er að mörgu leyti tengdari ljóðinu en hefðbundinni skáldsögu.

Hefðin fyrir sjálfsútgáfum ljóðskálda er bæði virðuleg og löng. Annarsvegar markast hún væntanlega af markaðsvandamálum – útgáfa ljóðabóka er sjaldnast arðbær – hinsvegar er því ekki að neita að í krafti sjálfsútgáfu hafa höfundar alvald yfir verki sínu, þar á meðal útlitshönnun þess og dreifingu. Þetta hefur síðan skapað aðra hefð, þá að leggja metnað í umgjörð sem hæfir útgáfunni með einum eða öðrum hætti. Sjálfsútgáfur, og aðrar útgáfur utan formlegra forlaga, eru því oft sérlega eigulegir gripir, oft persónulegri og jafnvel hversdagslegri.