Yasmin Crowther

„eins og okkar litla einkasneið af Íran í bakgarðinum“ (120) segir faðir Söru, eiginmaður hinnar írönsku Maryam, þegar hann rifjar upp heimsóknir systra hennar. Þá var slegið upp grillveislu í garðinum og dansað. Síðan kom byltingin, þá varð allt erfiðara. „Þetta er ekki mitt Íran“ (121), sagði Maryam þegar hún horfði á fréttir af hengingum. En hvert er hennar Íran? Ef marka má sársaukafullar minningar af framkomu föður hennar vegna óleyfilegrar ástar á ungum manni af lægri stéttum skyldi lesandi ætla að ‘hennar Íran’ væri ekki endilega svo eftirsóknarvert heldur. Þó kýs hún að snúa þangað aftur, í kjölfar sársaukafullra atburða.