Danilo Kiš

Ég man ekki hvað það er langt síðan tímaritið Bjartur og frú Emilía hætti að koma út, en það var eftirminnileg útgáfa margra hluta vegna. Ritið var vettvangur fyrir ný íslensk skrif, en þó var kannski merkasta hlutverk þess að kynna Íslendingum hina og þessa höfunda, sem þrátt fyrir að hafa öðlast nafn í hinum stóra heimi bókmenntanna hafa kannski ekki endilega aflað sér nægilegrar frægðar til að fljóta upp að ströndum Íslands. Að einhverju leyti tók Neon-bókaflokkurinn við þessu kynningarhlutverki, en þó er munurinn sá að þar fá öllu þekktari höfundar inni, auk þess sem áherslan er frekar á nýrri verk.