Úr Gægjugati:
Þegar einhver þýtur
Þegar einhver þýtur
eftir endalausum þjóðveginum einsog ör
veifa ég kannski þumalfingri en þegar
hann rýfur hljóðmúrinn og hverfur
læt ég sem ekkert sé og móki áfram
vafasamur í lausamölinni.
Veðurbitinn
Veðurbitinn
ráfa ég um dökk strætin
uns ég mæti augum þínum.
Aðeins ef þau sjá mig er ég til
annars skrýddur myrkrinu og
allir hlutir eru svartir í myrkri.
Augu þín eru sól.
Ég vil baða mig í ljósinu.
