Úr bókinni
Og þá vorum við orðin fjögur.
Og svo bættist Erla Steingrímsdóttir í hópinn – það gerir fimm.
Fimm íslensk skáld!
Við rákumst á ljóð eftir Erlu í tímaritinu Stína. Ljóðið hét Gasblöðrur, snuðasleikjóar og stór og grár legsteinn. Það fjallaði um minningar Erlu frá 17. júní þegar hún var lítil stelpa. Afi hennar tók hana á háhest og gasblaðran hennar fauk upp í himininn. Erla hágrét. Þetta var fyrsta reynsla Erlu af missi. Afi hennar huggaði hana og skeggjaðir vangarnir á gamla manninum nudduðust við mjúka barnskinn. Síðan keypti afi hennar handa henni snuðasleikjó. Þá varð allt gott að nýju. Og nú var afi hennar nýlega dáinn – andlát hans virtist raunar vera kveikja ljóðsins. Þetta var mjög áhrifamikið og fallegt ljóð í óbundnu máli.
Og eins og fingri væri smellt: skáldin í Kynslóðinni voru orðin fimm talsins.
Framtíð íslenskra bókmennta!
(28)
